Ruch Duchowej Adopcji

"Byłem dzieckiem poczętym i odrzuconym a przyjęliście Mnie"

św. Jan Paweł II "List do rodzin"

      Bóg podzielił się z człowiekiem zdolnością przekazywania życia,  jednakże to życie jest zawsze własnością Boga Stwórcy i On upomni się o życie człowieka u człowieka.

       Św. Jan Paweł II w "Liście do rodzin", poszerza  listę sądu  ostatecznego, w której Jezus utożsamia się z głodnymi, spragnionymi, nagimi, chorymi, uwięzionymi i do tej listy spełnionego dobra dodaje " ...Byłem Dzieckiem poczętym i odrzuconym, a przyjęliście Mnie".

Potwierdzenie tej myśli znajdujemy w Ewangelii Mt.18,5

" I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię Moje, Mnie przyjmuje". W innym miejscu św. Jan Paweł pisze "Troska o dziecko jeszcze przed narodzeniem jest podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka".

     Zatem przyjąć dziecko odrzucone, zatroszczyć się o nie jeszcze przed jego narodzeniem, to przyjąć samego Jezusa i zdać egzamin z człowieczeństwa.

      Porusza nas ogrom śmierci poczętych dzieci, przerażają nas złe prognozy w tej sprawie w naszej Ojczyźnie a przecież nie jesteśmy bezradni bo jak mówi św. Paweł "Tam gdzie wzmógł się grzech, jeszcze obficiej rozlała się łaska". Niewątpliwie tą wielką łaską, daną nam przez Opatrzność Bożą, jest Duchowa  Adopcja Dziecka Poczętego, która w naszej Ojczyźnie przyniosła błogosławione owoce i przeorała świadomość społeczną Polaków. Wierzę, że każdy kto przez 9 miesięcy codziennie troszczy się o poczęte dziecko, sam nie przyczyni się do zamachu na bezbronne życie, ale będzie go bronił.

    Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego jest przyrzeczeniem, którego treścią jest zobowiązanie do modlitwy w intencji ocalenia zagrożonego życia dziecka w łonie matki oraz prawego życia tego dziecka po jego urodzeniu.

      Istotą tego dzieła jest  codzienna specjalna modlitwa trwająca przez 9 miesięcy oraz jedna tajemnica różańca  a także dobrowolne postanowienie, czyli co kto może. Tak jak  naszym  bliskim dzieciom  rozdajemy różne dobre rzeczy tak też temu naszemu adoptowanemu dziecku dajmy jakiś duchowy dar np. przyjmijmy w jego intencji Komunię Świętą, ofiarujmy mu jakiś dobry uczynek itp. Takie "duchowe cukierki " budują naszą czułą relację z naszym adoptowanym dzieckiem.

   Podstawowym celem DADP jest uratowanie poczętego dziecka, ale dzieło to jednocześnie powstrzymuje rodziców od grzechu zabicia swojego dziecka, niesie ulgę cierpiącym kobietom po aborcji, budzi sumienie społeczeństwa jest szansą na wypełnienie Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego oraz okazją do gromadzenia skarbów w niebie.

  DADP jest potężnym gmachem modlitwy, który podobnie jak wszystkie inne modlitewne budowle, stoi na fundamencie ufności Bogu. Bóg jest dawcą życia i Jemu zgłaszamy gotowość wzięcia w modlitewną obronę jednego zagrożonego poczętego życia, by rozłożyć nad nim ochronny parasol modlitwy, Komunii Świętej i ofiary, a tym samym by wyrazić Bogu wdzięczność za nasze życie i naszych bliskich.

Pragnę przybliżyć historię Ruchu Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.

Ruch pochodzi z Fatimy, gdzie został zainicjowany niedługo po objawieniach Matki Bożej przez Błękitną Armię Matki Bożej Fatimskiej jako odpowiedź na wezwanie Maryi do modlitwy, pokuty i wynagrodzenia za grzechy, które ranią Jej Niepokalane Serce.

   Dzieło do Polski trafiło za sprawą dra Pawła Milcarka z Uniwersytetu Warszawskiego, który w 1986 roku będąc w Anglii  na Mszy Świętej w Katedrze West Minster zabrał ze sobą obrazek z informacją o duchowej adopcji. Po powrocie do kraju w styczniu 1987 w Rycerzu Niepokalanej zamieścił artykuł z przetłumaczoną modlitwą i świadectwem osobistego podjęcia tego dzieła. Artykuł ten kończy apelem "Weź do ręki miecz modlitwy a wywalczysz komuś życie! .Dopóki chodzisz po ziemi owo "adoptowane" przez ciebie  dziecko będzie znane tylko Bogu. Ale gdy już  przejdziesz  bramy śmierci poznasz, że twój wysiłek nie poszedł na marne ".

   Pierwsza  Duchowa  Adopcja w Polsce zorganizowana została  przez paulińskie duszpasterstwo " Straż Pokoleń" w Warszawie przy ul. Długiej 2 lutego 1987 roku. Podjęło ją 8 osób.   Po 10 latach, widząc jak z ziarna wyrosło ogromne drzewo przynoszące dobre owoce dr Paweł Milcarek, nie mogąc się nadziwić Opatrzności Bożej  pisze w Rycerzu Niepokalanej  tym  razem Deo gratias!.  Dzieło znalazło miejsce w sercach Polaków i szybko rozprzestrzeniało się. 15 czerwca 1994  na Jasnej Górze na spotkaniu obrońców życia  pod przewodnictwem przeora  O. Szczepana Kośnika zostaje powołany Zarząd Krajowy Ruchu Krzewienia Duchowej  Adopcji Dziecka Poczętego oraz utworzony Centralny Ośrodek DADP na Jasnej Górze. W tym samym roku papież Jan Paweł II udziela dziełu DA swojego błogosławieństwa i dokonany zostaje wpis tego Ruchu do Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia w Poznaniu.

   Dzieło DA zostało  osadzone na Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego i ma swoje odniesienie w przyrzeczeniu..." Będziemy stać na straży budzącego się życia". Duchowa Adopcja ma też swoje święto. Jest to Święto  Matki Bożej Królowej Polski 3- go Maja ogłoszone tego dnia 2002 roku na Jasnej Górze przez generała Zakonu Paulinów o. Izydora Matuszewskiego.

W diecezji rzeszowskiej pierwsza formalnie przeprowadzona DA odbyła się w parafii św. Tadeusza Judy pod opieką już dziś śp. ks. dra Adama Dzióby 25 marca 1996 r.

W naszej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego rozpoczęliśmy DA  3-go maja 1997 roku pod opieką ks. Franciszka Kołodzieja - ówczesnego proboszcza i trwamy nieprzerwanie, corocznie podejmując to dzieło 25 marca w uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Dzień ten  od 25 marca 1995 tj. od dnia, w którym papież Jan Paweł II podpisał encyklikę "Evangelium Vitae" obchodzony jest w Kościele pod nazwą Dnia Świętości Życia. 

  Warto wspomnieć, że w ideę Dnia Świętości Życia, które funkcjonuje w wielu krajach włączyło się też państwo polskie. Sejm RP uchwałą z dnia 27 sierpnia ustanowił dzień 24 marca (wigilię Zwiastowania Pańskiego) Narodowym Dniem Życia. Daje to możliwość budowania szacunku do życia ludzkiego na bazie odpowiedzialności władz państwowych i społecznych.

Anna Dzika

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł